در ستاره باران میلادت میان احساس من تا حضور تو حبابی است از جنس هیچ
از دستان من تا لمس نگاه تو آسمانی است به بلندای عشق
جشن میلادت را به پرواز می روم
در این خانگی ترین آسمان بی انتها
آسمانی که نه برای من، نه برای تو، که تنها برای ”ما” آبی ست
.
.
.
دوباره روز تولدت رسید
روزی که غصه سراغم نمیاد
روزی که دستای تنهایی من
بیشتر از همیشه دستاتو میخواد
ای قشنگ ترین بهانه زندگیم
تولدت مبارک
.
.
.
لبخند زدی وآسمان آبی شد
شبهای قشنگ بهمن مهتابی شد
پروانه پس از تولد زیبایت
تا آخر عمر غرق بی تابی شد
تولدت مبارک
.
.
.
صدای یک پرواز
فرود یک فرشته
آغاز یک معراج
و شروع یک زندگی
تولدت مبارک عشق من
.
.
